شعری برای حضرت حجت

بی تو ای گل شب مارا سحری نیست دگر 

اصلا از نور و طراوت  خبری   نیست   دگر 

اگر ای شعله ی جان  باز   نیایی   به   برم 

دل   ما   غمزده گان را شرری  نیست  دگر

ما   ز   بهر  تو  به دریا ره هجرت زده ایم 

اگر   اما  تو  نباشی  گوهری  نیست   دگر 

تا   تو   ای   باد بهاری  ره  خود گم  کردی 

به خدا جنگل ما را  شجری   نیست   دگر 

همه  ی  شهر  ز  خوش  رویی تو حیرانند 

تا تو رفتی صنما خوش سیری نیست  دگر 

همه محصول جهان میوه ی لبخند تو  بود 

رخت بر بستی  و  هرگز  ثمری  نیست  دگر 

برکت خانه ی ما   را   تو    به    یغما   بردی 

رفتی  و   در ده ما  باغ  و بری  نیست  دگر 

بی تو حتی نفس اندر دل  ما  سنگین  است 

فاش گویم تو   نباشی   نتوان   زیست   دگر

من    مسکین    ز    یگانه     بدنت     حیرانم 

که به جز عشق تو عشق  دگری   نیست   دگر